Sjpraekend | Bart Storcken
In deze rubriek gaat verbinder Rob Benders in gesprek mensen uit het veld die zich inzetten voor de Limburgse taal.
Het beviel Bart Storcken prima als docent op ’t Groenewald in Stein. Hij gaf er wiskunde,- en muziekles. Later werd hij teamleider van de brugklassen. In die hoedanigheid voerde hij ook gesprekken met ouders. Met name bij de lastige onderwerpen merkte hij dat als deze gesprekken in een dialect werden gevoerd, de boodschap op een laagdrempelige en vertrouwde manier kon worden overgebracht. Niet op de laatste plaats omdat ouders dat fijn vonden.
Tegelijkertijd werd zijn muzikantenbestaan professioneler. Repetities werden moeilijker te combineren met het strak georganiseerde onderwijs. Toen hij werd benaderd om manager marketing te worden, bij Schunck in Heerlen, hoefde hij niet lang na te denken. ‘Ik heb er drie jaar een heel fijne tijd gehad. Tijdens de expo rondom Jean Michel Basquiat mochten we zelfs de koningin ontvangen’, vertelt hij trots. Bart wist bovendien dat Jasper Krabbé net als hem een liefhebber van het werk van Basquiat is. Een ontmoeting met hem in Amsterdam leverde veel gespreksstof op. Zo kwam Bart erachter dat Krabbé net als Basquiat wel eens iemand over een kersvers geschilderd werk laat lopen! Prompt strikte Bart hem voor een toespraak tijdens diezelfde opening!
Vanwege corona kwamen zijn eigen creatieve uitspattingen abrupt tot stilstand. Na zijn tijd bij Schunck ging Bart weer wiskundeles geven. Dit keer aan SG. Sophianum in Gulpen. ‘Het was een fijn vangnet maar ik was blij om daarna weer te kunnen gaan optreden. Het was me allang duidelijk dat ik niet zonder de energie vanaf het podium kon’, zegt hij.
Op dit moment legt hij met zijn band Träcksäck de laatste hand aan hun tweede album. Samen met collega muzikanten Tren van Enckevort en Bart Oostindië schrijft hij daarvoor de muziek en de teksten. ‘Die zijn deels in het Nederlands, deels in het dialect’, vertelt Bart. ‘Dat is een bewuste keuze. We willen namelijk ook het niet-Limburgstalige publiek graag bereiken’, licht hij toe. Met zijn Bart Storcken Band is hij actief als begeleidingsband tijdens de jubileumconcerten van het dialect zangduo Bjorn en Mieke. Zijn agenda is verder nog gevuld met de vastelaovesshows met Philzuid, hét symfonieorkest van het Zuiden. Hij is er presentator, een rol die hem als gegoten zit. Met zang en muziek betrekt hij als een razende regisseur het publiek bij de verrichtingen van het orkest. ‘Ook andersom’, vult Bart aan. ‘Ik deins er niet voor terug om orkestleden uit hun comfortzone te lokken’. Hij vertrouwt daarbij op zijn humor, timing, pretogen en een ontwapende lach. Niet vreemd dat Bart zonder te twijfelen Toon Hermans als één van zijn eigen helden noemt. Achter de schermen treft Bart voorbereidingen voor de derde editie van Limburgs Leed, in Paradiso, Amsterdam en werkt hij aan zijn kerstshow; een jaarlijks terugkerend fenomeen in de Limburgse theaters. Hierin legt hij de heersende moraal van wat er in de wereld gebeurt bloot, met de nodige zelfspot. De boodschap in de eigen taal op een laagdrempelige en vertrouwde manier overbrengen. Laat dat maar aan Bart over.
