Sjpraekend | Lizette Hilkens
In deze rubriek gaat verbinder Rob Benders in gesprek mensen uit het veld die zich inzetten voor de Limburgse taal.
‘We mogen trotser zijn op onze regio’. Als programma coördinator bij de Bibliotheek Maas en Peel weet Lizette Hilkens waar ze het over heeft. Ze vertelt levendig over wat ze met collega’s teweegbrengt in de maatschappij. ‘We zorgen dat iedereen iets kan leren. Niet alleen over zichzelf, maar ook over de omgeving. Het liefst iets wat je in de dagelijkse praktijk verder brengt’, zegt Lizette. Verschillende partners uit de omgeving werken daaraan mee.
De locatie (we stonden bij het monument op het kerkhof) én haar verhaal illustreren het uitgangspunt van haar aanpak: kennis over het verleden, heden en toekomst. Daarbij gaat het om het delen van informatie, bijvoorbeeld via het onderwijs. Eén van de thema’s van de Bibliotheek waarbij het draait om het delen van kennis en informatie is ‘kunst & cultuur’. ‘En laat dat nou nét mijn grote passie zijn’ glimlacht Lizette.
De maatschappelijke impact van kunst en cultuur heeft ze ervaren in haar werk bij de Maaspoort in Venlo. Haar wens was om die impact ook in haar eigen omgeving, Helden-Panningen, te realiseren. Dat lukte. Ze was in dienst bij de gemeente en werkte in verschillende teams. ‘Ik leerde de hele organisatie kennen, wist wie waarmee bezig was en kende veel ontwikkelingen binnen mijn gemeente’, zegt Lizette. Op het laatst hield ze zich bezig met beeldende kunst en erfgoed. ‘In de brede zin van het woord, van monumenten en beeldende kunst tot archeologie’, vervolgt ze.
In hetzelfde gebouw, het Huis van de Gemeente, is de Bibliotheek gehuisvest. Ze ging er twee jaar geleden als programma coördinator aan de slag. ‘In deze functie komt alles samen: theorie, praktijk, kunst, cultuur, mijn netwerk en mijn omgeving’, zegt Lizette. Ter illustratie: in het tv programma Dwars Door Limburg brengt ze dialect onder de aandacht. Ze verklaart er fenomenen zoals belke trekke. ‘Weten kinderen nog dat je vroeger echt aan een bel moest trekken in plaats van op een knopje te duwen of de videodeurbel digitaal te activeren?’, vraagt ze zich af’.
De inzet van dialect werkt ook drempelverlagend. Dat is dan ook een belangrijke reden om de cursus ‘Limburgs voor anderstaligen’ op te zetten. ‘ Je biedt vertrouwen als je met iemand in je eigen taal communiceert. De Limburgse taal mag er gewoon zijn. En noem het alsjeblieft geen erfgoed want het is een levende taal. Hoe tof is het, dat veel jeugd nu juíst in het dialect met elkaar appt?’
Thuis, met haar kinderen en man spreekt ze Nederlands. ‘In groep 8 wilde mijn zoon ineens dialect praten, want dat wilde hij ook met zijn vriendjes kunnen doen. Ik vond het lastig om te schakelen want ineens spreek je dan een andere taal met elkaar dat je gewend bent. Als ouder heb ik me nooit gerealiseerd waarom dialect spreken belangrijk is.
Onlangs is er een nieuw project gestart: met een docent en een technicus ontwikkelt ze een workshop om een dialect versie te maken van het oude vertrouwde electro spel (electronisch vraag en antwoord spel waarbij een lampje gaat branden als je heu juiste antwoord kiest). ‘Ik probeer steeds de juiste mensen uit mijn omgeving met elkaar te verbinden, zo ook in dit project. En daar rolt dan een laagdrempelig, plezierig én duurzaam product uit voor de deelnemers. En ja, daar ben ik best een beetje trots op. Of moet ik zeggen ‘gruts’?
Fotograaf: Marion Kurvers
